Miasto Blasku, Chok Gargyar, Koch Ker... starożytne miasto pochłonięte przez dżunglę. Jedyną dostępną drogą wyjeżdżamy z tego zapomnianego przez ludzi miejsca. Prowadzi ona wokół zagadkowego zbiornika Rahal, wokół którego stoją niemi świadkowie świetności starożytnej cywilizacji. Mijamy zrujnowane przez czas i roślinność kolejne kompleksy świątynne... Prasat Balang, Prasat Andong... Banteay Pee Chean, Prasat Chamres... Niegdyś piękne budowle, teraz zarośnięte tropikalną roślinnością. Obce nazwy dźwięczą w głowie i pobudzają wyobraźnie. Jak to miasto musiało wyglądać w czasach świetności? Patrząc jednak jak wygląda teraz, ciężko to sobie wyobrazić... Ostatecznie dojeżdżamy do kompleksu Prasat Pram, położonego najdalej na południe Koh Ker...
W 2004 roku wykonano skan satelitarny, na podstawie którego odnaleziono 180 sanktuariów. Jednym z nich jest niewielki kompleks Prasat Pram. Kompleks ten powstał na początku X wieku i składał się z pięciu budowli. Najważniejszymi były trzy ceglane wieże położone na platformie, zwrócone na wschód. W każdej z tych wież znajdował się niegdyś święty lingam.
Pozostałe dwa budynki - tzw. wieże pomocnicze skierowane są swymi wejściami na zachód. Obydwie posiadają osobliwe małe otwory w kształcie rombu na wyższych piętrach przypominające strukturę siatki. Otwory te służyły do napowietrzania budynków. Można zatem domniemywać że mogły służyć jako ceremonialne krematoria lub były świątyniami, w których przechowywano święty ogień. Kult ognia był bardzo ważny w czasie panowania khmerskich władców. Jedna z tych wież pomocniczych zbudowana jest z bardzo drobnej cegły, niesamowicie idealnie ze sobą spasowanej sklejonej podobno nieznanym organicznym klejem, nazwana jest obecnie "ceglaną biblioteką" Druga wieża, zbudowana z czerwonego laterytu nazywana jest "laterytową biblioteką".
Cały zespół pięciu wież jest zamknięty laterytowym murem. Brama wejściowa - gopura, całkowicie się już rozpadła. Podejrzewa się że była lekką konstrukcją z drewna, gdyż pozostała z niej jedynie laterytowa podstawa.
Przybliżona lokalizacja świątyni to 13.74 N, 104.54 E. Jest to prawie centrum Półwyspu Indochińskiego.
![]() |
Zniszczona podstawa świętego lingamu. |
Wszystkie budowle łącznie z okolicznymi drzewami porośnięte są figowcem wielkolistnym, zwanym dusicielem. Jest to gatunek drzewa należący do grupy roślin wiecznie zielonych typowych dla wilgotnego lasu równikowego. W takim środowisku rozrasta się często jako pnący epifit. Gdy kiełkuje na gałęzi innego drzewa, owija swoje korzenie wokół pnia "gospodarza", dławiąc go, a następnie doprowadzając do śmierci, aby zająć jego miejsce. To właśnie dlatego nazywany jest drzewem dusicielem.
![]() |
Niezwykle dokładnie, wręcz nienaturalnie dopasowane cegły tworzą idealnie jednolity mur. Na jednej ze ścian znalazłem dziwnie wyglądające wyżłobione poziome otwory. Do czego służyły? |
![]() |
Na pierwszym planie tzw. " ceglana biblioteka". |
![]() |
Orientacyjne położenie Prasat Pram. |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz